หมายเหตุ ชื่อบุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ ล้วนเป็นสิ่งที่สมมุติขึ้นทั้งสิ้น
ณ โรงพยาบาลประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง...
"ปวดมานานเท่าไหร่แล้วครับ" หมอชาตรีถาม "พี่ปวดมาประมาณ ๑ เดือนแล้วค่ะ อาเจียนเกือบทุกเช้า บางวันแทบมาขึ้นเวรไม่ไหว บางครั้งก็รู้สึกว่ามีตามัวๆด้วยค่ะ" คุณงามตาทำหน้านิ่วคิ้วขมวด หมอหนุ่มตรวจร่างกายสาวใหญ่อยู่สักพัก ก็แสดงท่าทีวิตกอย่างเห็นได้ชัด "ผมว่าพี่ควรจะต้องทำเอ็กซ์เรย์คอมพิวเตอร์สมองแล้วละครับ"
๒ วันต่อมา ณ ห้องตรวจเดิม...
ฟิล์มเอ็กซ์เรย์ได้ถูกติดที่ตู้อ่านฟิล์มอย่างคล่องแคล่ว ชั่วอึดใจต่อมา หมอชาตรีจึงพูดอย่างนุ่มนวล "พี่งามตาตั้งใจฟังผมนะครับ ทำใจให้ดีๆ ก้านสมอง และเนื้อสมองด้านซ้ายบางส่วนของพี่คงจะมีปัญหาแน่แล้วละครับ" หมอหนุ่มนิ่งสักครู่เพื่อรอจังหวะ สาวใหญ่รีบชิงถามอย่างร้อนใจ "คุณหมอบอกมาตามตรงเถอะค่ะว่าพี่เป็นโรคอะไร ไม่ต้องอ้อมค้อมหรอกค่ะ" โดยไม่รอช้า "พี่เป็นโรคเนื้องอกในสมองครับ ขนาดค่อนข้างใหญ่เสียด้วย ท่าทางคงจะต้องผ่าตัดครับ ผมจะปรึกษาหมอผ่าตัดให้นะครับ" สาวใหญ่รีบย้ำ "คุณหมอช่วยเลือกหมอผ่าตัดที่เก่งที่สุดในโรงพยาบาลนี้เลยนะคะ"
ณ ห้องตรวจผู้ป่วยนอกแผนกศัลยกรรม...
"น่าหนักใจจริงๆ" หมอดำรงค์พึมพำเบาๆ "คุณหมอว่าอย่างไรบ้างคะ พี่ต้องผ่าตัดหรือเปล่าคะ พี่กลัวจังเลยค่ะ" "ใจเย็นๆครับพี่" หมอดำรงค์พยายามควบคุมสถานการณ์ "ในความเห็นของผมนั้น เนื้องอกที่บริเวณนี้ และใหญ่ขนาดนี้ จัดว่าเป็นเนื้องอกที่ผ่าตัดยากมากๆเลยครับ ดังนั้นจึงมีความเสี่ยงสูงมากในการผ่าตัด ผมคงผ่าตัดคนเดียวไม่ไหว คงต้องปรึกษาหารือกับคุณหมอธานีด้วยครับ เอาอย่างนี้นะครับ ผมขอนัดพี่มาคุยกันอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ครับ" "ค่ะ" สาวใหญ่ตอบเสียงอ่อยๆ
วันรุ่งขึ้น ณ ห้องตรวจเดิม...
"ผมกับคุณหมอธานีได้หารือกันแล้วนะครับ และวางแผนจะผ่าตัดให้พี่งามตา การผ่าตัดใช้เวลา ๑๐ ชั่วโมงกว่าๆ...เอ่อ...แล้วพี่ตัดสินใจหรือยังครับว่าจะผ่าตัดวันไหน?" สาวใหญ่อึกอัก "พี่ขอเวลาคิดดูก่อนสัก ๒-๓วันนะคะ" "ได้เลยครับ"
๓ วันต่อมา ณ ห้องตรวจเดิม...
"หมอคะ พี่คุยกับญาติๆแล้วค่ะ พี่ขอไปรักษาที่โรงพยาบาลศูนย์ประจำภูมิภาคนะคะ" สาวใหญ่พูดเสียงอ่อยๆ "ได้เลยครับ แล้วแต่ความสมัครใจของพี่ครับ เดี๋ยวผมจะทำจดหมายส่งตัวไปให้คุณหมอที่โรงพยาบาลศูนย์ประจำภูมิภาคนะครับ" "ขอบพระคุณคุณหมอมากค่ะ"
๒ วันต่อมา ณ ห้องตรวจผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลศูนย์ประจำภูมิภาค...
หมอธเนศพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ผมเห็นเอ็กซ์เรย์สมองของคุณแล้วรู้สึกหนักใจจริงๆครับ เนื้องอกอยู่ในบริเวณที่ผ่าตัดยากมากๆเลยครับ คงต้องใช้เวลาผ่าตัดตั้งแต่เช้าถึงค่ำเลยครับ" สาวใหญ่หน้าถอดสี "คุณหมอคะ อันตรายมากไหมคะ? เสี่ยงมากไหมคะ?" "เนื้องอกที่มีขนาดใหญ่เท่านี้ และอยู่ในบริเวณที่ผ่าตัดยากอย่างนี้ ย่อมมีความเสี่ยงสูงขึ้นเป็นเงาตามตัวครับ" สาวใหญ่นั่งนิ่งอยู่พักใหญ่ จนทั้ง ๒ ฝ่ายเริ่มรู้สึกอึดอัดด้วยกันทั้งคู่ ในที่สุดสาวใหญ่ก็เอ่ยปาก "ดิฉันขอเวลาตัดสินใจสัก ๒-๓ วันนะคะ" "ได้ครับ"
๓ วันต่อมา ณ ห้องตรวจเดิม โรงพยาบาลศูนย์ประจำภูมิภาค...
"คุณหมอคะ ดิฉันคุยกับญาติๆแล้วค่ะ ดิฉันขอไปรักษาที่โรงพยาบาลยอดเยี่ยมเวชการที่กรุงเทพฯค่ะ" "ครับ...ได้ครับ เดี๋ยวผมจะทำจดหมายส่งตัวให้คุณนะครับ" หมอธเนศกุลีกุจอรีบเขียนจดหมายให้ "ขอบพระคุณคุณหมอมากนะคะ" สาวใหญ่น้อมตัวไหว้อย่างนอบน้อม
๕ วันต่อมา ณ โรงพยาบาลยอดเยี่ยมเวชการ ซึ่งเป็นโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับที่ ๑ ของประเทศ...
หลังจากนายแพทย์ชัยชนะ ศัลยแพทย์มือหนึ่งของโรงพยาบาลได้ทำการตรวจร่างกาย และดูฟิล์มเอ็กซเรย์สมองของคุณงามตาแล้ว ก็นั่งนิ่งอยู่ชั่วอึดใจหนึ่ง จากนั้นจึงเริ่มกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล "เนื้องอกที่ใหญ่ขนาดนี้ และอยู่ในตำแหน่งนี้ มีความเสี่ยงสูงมากในการผ่าตัดครับ แต่ถ้าไม่ผ่าตัดแล้ว อาการของคุณจะแย่ลงเรื่อยๆ และสุดท้ายคงไม่ไหว..." นายแพทย์ชัยชนะเว้นช่วงเล็กน้อย เพื่อสังเกตดูสีหน้าของสาวใหญ่ "คุณควรได้รับการผ่าตัดโดยเร็วนะครับ ก่อนที่อาการจะแย่ลง" สาวใหญ่นั่งนิ่งอยู่นาน ก่อนจะบอกว่า "ขอเวลาให้ดิฉันตัดสินใจสัก ๒-๓ วันนะคะ"
๓ วันต่อมา ณ ห้องตรวจเดิม โรงพยาบาลยอดเยี่ยมเวชการ...
สาวใหญ่พูดจาดัดสำเนียงพองาม "คุณหมอคะ ดิฉันได้ปรึกษาหารือกับญาติๆแล้วค่ะ เห็นพ้องต้องกันว่า จะขอไปรักษาต่อที่อเมริกาค่ะ คิดว่าจะไปหาคุณหมอเฮาว์ที่โรงพยาบาลSINEP HEALTH CENTERค่ะ" "อ๋อ! ท่านอาจารย์เฮาว์ท่านเป็นเพื่อนกับอาจารย์ของผมเอง ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมจะเขียนจดหมายฝากคุณงามตาไปยื่นให้กับท่านอาจารย์เฮาว์นะครับ" "ขอบพระคุณคุณหมอมากค่ะ" สาวใหญ่ไหว้ท่าสวยยิ่งกว่านางสาวไทย
๑ สัปดาห์ต่อมา ณ โรงพยาบาล SINEP HEALTH CENTER ประเทศสหรัฐอเมริกา...
นายแพทย์เฮาว์ดูฟิล์มเอ็กซ์เรย์สมองของคุณงามตาแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย "ผมหนักใจมากเลยครับ เป็นเนื้องอกที่ผ่าตัดยากมากๆเลยครับ เนื่องจากเนื้องอกอยู่ติดกับเส้นเลือดใหญ่ และรุกล้ำเข้าไปในพื้นที่ของสมองซึ่งควบคุมการทำงานของอวัยวะสำคัญหลายอย่าง ผมคงต้องขอทำเอ็กซ์เรย์สมองแบบพิเศษเพิ่มเติมอีกครั้งก่อนผ่าตัดนะครับ ซึ่งเอกซ์เรย์ที่จะทำเพิ่มขึ้นนี้ จะนำไปใช้ในการประเมินก่อนการทำผ่าตัดครับ"
๒ วันต่อมา ณ ห้องตรวจเดิม โรงพยาบาล SINEP HEALTH CENTER (หลังทำเอ็กซ์เรย์สมองแบบพิเศษแล้ว)...
นายแพทย์เฮาว์ชี้ให้คุณงามตาดู ๒ จุดบนฟิล์มเอ็กซ์เรย์สมอง "จุดนี้น่าหนักใจมาก เพราะเนื้องอกรุกล้ำเข้าไปในพื้นที่สำคัญของสมอง ผมคงไม่สามารถผ่าตัดเอาเนื้องอกออกได้ทั้งหมด คาดว่าคงผ่าตัดเอาออกได้ประมาณ ๘๐ เปอร์เซ็นต์ เพราะถ้าพยายามผ่าตัดเอาเนื้องอกออกให้หมดทั้ง ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์แล้ว จะทำให้หลังผ่าตัด คุณอาจจะพูดไม่ได้ และอาจจะเดินไม่ได้ เพราะแขนและขาข้างขวาอ่อนแรง" สาวใหญ่ทำสีหน้าคับข้องใจ "อ้าว!...คุณหมอคะ แล้วเนื้องอกส่วนที่เหลืออีก ๒๐ เปอร์เซ็นต์นั้น คุณหมอจะรักษาอย่างไรล่ะคะ" นายแพทย์เฮาว์พยายามรักษาท่าทีอันสุขุมไว้ "เนื้องอกที่เหลือนั้น อาจต้องใช้วิธีการฉายรังสี หรือการให้เคมีบำบัด ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าเป็นเนื้องอกชนิดใดครับ" สาวใหญ่นิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยปาก "ดิฉันขอเวลาตัดสินใจสัก ๒-๓ วันนะคะ"
๓ วันต่อมา ณ ห้องตรวจเดิม โรงพยาบาลSINEP HEALTH CENTER...
"คุณหมอคะ ดิฉันโทรศัพท์ปรึกษาญาติๆแล้วค่ะ มีความเห็นตรงกันว่า จะขอไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลMARS HEALTH CENTERที่ดาวอังคารค่ะ เพราะที่นั่นมีเทคนิคการผ่าตัดด้วยเลเซอร์คุณภาพสูง และระบบการผ่าตัดด้วยสายน้ำแรงดันสูงที่มีประสิทธิภาพมากค่ะ" นายแพทย์เฮาร์ตอบอย่างกระตือรือร้น "ใช่แล้วครับ เทคนิคของที่นั่นดีมากครับ ถือว่าอยู่ในระดับแนวหน้าของกาแลคซี่นี้เลยทีเดียว ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวผมจะเขียนจดหมายส่งตัวให้คุณไปรักษาต่อกับท่านนายแพทย์การ์ดเนอร์ซึ่งเป็นศัลยแพทย์มือหนึ่งของที่นั่นนะครับ" "ขอบพระคุณคุณหมอมากค่ะ" สาวใหญ่จับมือก่อนแล้วตามด้วยท่าไหว้อันงดงามตามลำดับ
๑ สัปดาห์ต่อมา ณ โรงพยาบาลMARS HEALTH CENTER ดาวอังคาร...
"คุณจะให้ผมผ่าตัดเอาเนื้องอกออกทั้งหมด ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์นั้นเป็นไปไม่ได้ครับ เพราะจะทำให้คุณมีปัญหาในการพูด และแขนขาข้างขวาอ่อนแรง ถึงแม้เราจะใช้เครื่องผ่าตัดด้วยเลเซอร์และสายน้ำแรงดันสูงที่มีคุณภาพดีที่สุดของที่นี่ก็ตาม ผมก็ยังยืนยันว่า ผมสามารถผ่าตัดเอาเนื้องอกออกได้ประมาณ ๙๐ เปอร์เซนต์เป็นอย่างมากครับ และเนื้องอกที่เหลืออีกประมาณ ๑๐ เปอร์เซนต์นั้น คงต้องรักษาด้วยการฉายรังสี หรือเคมีบำบัดครับ" นายแพทย์การ์ดเนอร์พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด สาวใหญ่พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่แพ้กัน "ดิฉันขอเวลาตัดสินใจสัก ๒-๓ วันนะคะ"
๓ วันต่อมา ณ ห้องตรวจเดิม โรงพยาบาลMARS HEALTH CENTER ดาวอังคาร...
"คุณหมอคะ ดิฉันได้โทรศัพท์ไปปรึกษาหารือกับญาติๆที่ดาวโลกแล้วค่ะ ดิฉันจะไปรักษาต่อที่โรงพยาบาล DEMONIC HEALTH AND RESEARCH CENTER ที่กาแลคซี่แอนโดรมีดาค่ะ" นายแพทย์การ์ดเนอร์อมยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ยปาก "โรงพยาบาลแห่งนั้นมีเครื่องมือผ่าตัดที่มีประสิทธิภาพสูงกว่าที่นี่ครับ แต่ผมเกรงว่า คุณต้องใช้เวลาเดินทางยาวนาน มีคนไข้ของผมหลายคนเลือกที่จะรับการรักษาที่นี่ เพราะที่นี่อยู่ใกล้บ้านของเขามากกว่า... อย่างไรก็ตาม ผมไม่ขัดข้องแต่ประการใดครับ เป็นสิทธิของคุณอยู่แล้วครับในการเลือกแพทย์และสถานพยาบาล กรุณารอสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมจะเขียนจดหมายส่งตัวให้ครับ"
๓ สัปดาห์ต่อมา ณ โรงพยาบาลDEMONIC HEALTH AND RESEARCH CENTER สุดขอบกาแลคซี่แอนโดรมีดา...
น.พ.เคนส์กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ผมรู้สึกเห็นใจคุณงามตาจริงๆครับที่ต้องลำบากเดินทางมาถึงที่นี่ อย่างไรก็ตาม ผมคงต้องขออนุญาตบอกข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับเนื้องอกในบริเวณนี้ ซึ่งผมได้รวบรวมจากข้อมูลของผู้ป่วยที่เคยได้รับการรักษาที่นี่ตั้งแต่แรกจนถึงปัจจุบัน... เราเคยทำผ่าตัดให้ผู้ป่วยที่มีเนื้องอกในบริเวณนี้ไปทั้งหมด ๓,๗๔๒ ราย โดยเป็นเนื้องอกที่มีลักษณะใกล้เคียงกับของคุณทั้งหมด ๑๘๓ ราย ซึ่งในผู้ป่วยกลุ่มดังกล่าวนี้ เราสามารถผ่าตัดเอาเนื้องอกออกไปได้ประมาณ ๘๗.๕-๙๖.๒ เปอร์เซ็นต์โดยปริมาตร จะเห็นว่า ไม่มีผู้ป่วยรายใดเลยที่แพทย์สามารถผ่าตัดเอาเนื้องอกออกไปได้หมดทั้ง ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ ดังนั้น หลังจากการผ่าตัดแล้ว ผู้ป่วยจะต้องได้รับการรักษาเนื้องอกในส่วนที่เหลือโดยวิธีการฉายรังสีร่วมกับการให้เคมีบำบัดครับ อย่างไรก็ตาม ทางเรากล้ายืนยันได้ว่า ในขณะนี้ เรามีผลงานในการรักษาเนื้องอกชนิดนี้ได้ดีที่สุดในกาแลคซี่นี้ครับ" สาวใหญ่นั่งนิ่งอยู่นาน จึงเริ่มเอ่ยปากว่า "ขอเวลาให้ดิฉันได้ตัดสินใจสัก ๒-๓ วันนะคะ"
๕ วันต่อมา ณ ห้องตรวจเดิม โรงพยาบาลDEMONIC HEALTH AND RESEARCH CENTER สุดขอบกาแลคซี่แอนโดรมีดา...
สาวใหญ่เอ่ยปาก "คุณหมอคะ ดิฉันได้ปรึกษาญาติๆที่ดาวโลกแล้วค่ะ มีความเห็นตรงกันว่าจะ.......
----------------------------------
